Ik had me voorgenomen om trouw elke keer een bericht op dit blog te plaatsen, en daarnaast nog een inhaalslag te doen van wat er voor de start van dit blog al was geschied.
Het is echter bijna niet vol te houden, merk ik. Elke keer weer is er wel wat. Heeft T. nu een tafeltje geregeld zodat vader tv kan kijken? Wat is er besproken met JB, de lokatiemanager, over het hoog/laagbed? Ze zou daarover terugmelden, maar voor de zoveelste keer doet ze dat niet.
De communicatie houdt niet over. Omdat er zo weinig gecommuniceerd wordt vanuit de verzorging, krijg je als familie het gevoel dat je ze lastigvalt. Tegelijkertijd doen ze zichzelf ook te kort: via via hoorde ik dat bij vader een massagebed (?) is uitgeprobeerd dat sommige dementerenden erg prettig vinden, maar vader vond het niks. Het beeld dat er weinig inspanning wordt verricht om het vader nog enigszins minder onaangenaam te maken, wordt door dit gebrek aan communicatie bestendigd. En daarmee roept de verzorging het ook wel over zichzelf af dat er nooit 'es een complimentje af kan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten