Kalknagels

De laatste keer dat ik bij mijn vader was, nu 1,5 week geleden, staken zijn voeten onder het dekbed uit. De deur was dicht, zoals tegenwoordig vaak het geval is.
Alle nagels op zijn voeten waren geel, geelbruin, en verbrokkeld. Het vlees kwam er tussen door. Ik aarzel of ik een foto zal nemen of niet, en doe het toch maar niet
Ik loop naar de huiskamer, waar de nieuwe zorgcoordinator en Y., de verzorgende, pauzeren met de bewoners. 'Met', althans dat zou het moeten zijn, daarom krijgen ze een half uur pauze van de baas in plaats van een kwartier. Maar kletsen doen ze met elkaar, niet met de bewoners.
Hoe dan ook, omdat mijn zusje de indruk wekt dat ik weinig anders doe dan kritiek leveren op de verzorging, merk ik eerst op dat mijn vader een redelijk vrolijke indruk maakt. Dat bevestigen ze en lijken ze als een compliment op te vatten voor zichzelf. Dan vraag ik naar de nagels, dat ze afbrokkelen en dat het er pijnlijk uit ziet. De zoco weet direct waar ik het over heb: 'ja dat zijn kalknagels'. Y. oppert dat ze een mailtje zouden kunnen sturen naar de pedicure. 'Ja doe maar', zeg ik, inwendig de vraag schreeuwend 'als je weet dat die kalknagels er zijn, waarom doe je er dan niets aan???'.
Onthouden dat ik een afspraak maak met het afdelingshoofd om te controleren of de pedicure langs is geweest.
Google-en levert op dat kalknagels eenvoudig te voorkomen zijn met wat nagelolie.