Vastgebonden Brandon

Een hele heisa in de media. Ook ik heb geschokt gekeken naar de uitzending van de EO*. Eigenlijk was het een schok omdat ik altijd dacht dat na 'Jolanda Venema', de gehandicaptenzorg wijzer was geworden en dat het vastbinden daar allang niet meer toegepast werd. Wel dus!
Nog diezelfde week op tv mensen van de Van Boeijenoord, waar Jolanda destijds was opgenomen en waar het beleid inmiddels radicaal is gewijzigd - die vertellen dat het anders kan. Raar dat het 'expertisecentrum' waarop 's Heeren Loo een beroep op heeft gedaan, dat helemaal is ontgaan. Dat centrum kunnen ze ook wel opdoeken. En de directeur van HL heeft kennelijk ook weinig moeite gedaan om es verder te kijken.

Het is hetzelfde wat ik heb meegemaakt. Al in het voorjaar van 2009 heb ik in een formele bespreking ter sprake gebracht, dat er diverse huizen in Nederland zijn waar vastbinden niet of nauwelijk wordt toegepast. Dat er hoog-laag-bedden zijn, dat er nog meer andere alternatieven zijn. Dat het wellicht een idee is dat de verzorging 'es een collegiaal deskundigheidsbevorderingsbezoekje zou gaan brengen aan zo'n instelling.
Als antwoord kreeg ik terug dat als ik dat nou 'es ging uitzoeken, dat zij dan er misschien wel 'es over gingen denken...
Het ontging ze kennelijk dat ik net aan het vertellen was dat ik het al was wezen uitzoeken, en dat het aan hen was om nu actie te ondernemen.

Dat gesprek vond plaats omdat vader loopdrang had ontwikkeld en niemand, noch verzorging noch arts noch psycholoog, wist wat ze ermee aan moesten. In dat gesprek is besloten om vader 's middags tot rust te dwingen door hem enkele uren vast te binden.

Een halfjaar later is pardoes besloten dat hij permanent moest worden vastgebonden. Vanaf toen is hij, buitenmens in hart en nieren, geen enkele keer meer buiten geweest.

En weer een jaar later is dat teruggedraaid, niet door voortschrijdend inzicht, maar omdat de Inspectie, dus politiek Den Haag heeft afgedwongen dat het niet meer, of hooguit minimaal mag worden toegepast.

Voor de gehandicaptenzorg is er weinig hoop. Op de avond van de 1e EO-uitzending riep de staatssecretaris Veldhuijzen vastbesloten dat nog diezelfde avond Brandon uit z'n boeien moest.
De volgende dag, na een bezoek van een uur aan Brandon en een gesprek van onbekende duur met de 'professionals', heeft mevrouw Veldhuijzen als (citaat:) 'mede-professional' geconstateerd dat Brandon de juiste zorg krijgt.

Professionals? Van professionals verwacht ik ethiek die de menselijke maat wil aanhouden, en de wil om alternatieven tot in de uithoeken van de aarde te zoeken, om alles wat middeleeuws is vooral niet te hoeven toepassen. Die gedrevenheid zou ik graag willen zien. Een manager van een zorginstelling zou geen manager mogen zijn als hij die gedrevenheid niet heeft.

Saillant detail: de arts die in Andere Tijden bijna huilend vertelt over de tunnelvisie die hij en zijn personeel destijds bij Jolanda Venema hadden, was dezelfde arts die mijn vader in eerste instantie in dit verpleeghuis had. Kennelijk heeft de arts maar weinig geleerd en vindt hij c.s. die tunnelvisie niet zo heel erg.

* Brandon
** Jolanda Venema

Het Heilige Dossier

In de zomervakantie had vader erg veel pijn aan zijn nek en schouders. Hij was suf van de pijn. Als je probeerde hem recht te leggen, kermde hij dat het zo zeer deed. Ook zus G. meldde zijn pijnklachten aan broers en zussen, en toen ze terugkwam van twee weken vakantie, was haar bericht dat ze het niet langer kon aanzien.
Toen ik het er met T., afdelingshoofd, over had, zei ze dat ze er niets in het dossier over kon terugvinden.
In de zorgplanbespreking van november heb ik gevraagd waar nu die pijnklachten vandaan kwamen. Maar opnieuw: er stond niets in het dossier, dus haar verzorgenden hebben het niet opgemerkt.

Nu heb ik opnieuw 2 x plasproblemen gemeld, en weer was het antwoord dat er niets over in het dossier stond.
De mevrouw die destijds een klacht wilde indienen, kon dat niet omdat het incident niet in het dossier stond*.

Je begint je af te vragen wat er eigenlijk wel in het dossier staat. Dat meneer de laatste tijd 'agressief' is, dat staat er wel in. Of dat meneer de laatste tijd 'weer onrustiger' is, staat er ook in.

Het dossier als excuustruus voor onopmerkzaamheid? voor luiheid? voor 'wij hebben altijd gelijk'?

* zie Klacht? Hoezo?

Opnieuw weigering van medische zorg

Vijf weken geleden moest vader plassen dus vroeg ik hem of hij wilde dat ik even wegging. Deze keer hoefde het niet. Hij deed flinke pogingen en kermde vervolgens van de pijn. 'Het brandt zo', zei hij. Toen ik wegging wilde ik het voorval melden bij de verzorging van zijn huiskamer, maar het was lunchtijd dus was er weer niemand te bekennen. Daarop heb ik het een andere verzorgende gemeld, die het zou doorgeven.
Omdat ik zo langzaamaan de gang van zaken wel zo'n beetje ken, heb ik daarna een email gestuurd naar het afdelingshoofd over de pijnklachten van vader, en de vraag om een bezoek van de arts. Ik kreeg een email terug dat hij wel erge ontlasting gehad zou hebben, en dat zij niets in zijn dossier kon terugvinden.
Twee weken geleden vertelde vader dat hij pijn aan zijn plasser heeft. Ook dit heb ik weer gemaild, aan de contactpersoon voor vader in cc aan het afdelingshoofd. Deze keer heb ik helemaal geen antwoord ontvangen.
Gisteren een verzorgende gevraagd of de arts al is langs geweest, maar zij wist van niets.

Opnieuw wordt medische zorg onthouden aan de bewoner. Eerst liep ik daar tegen aan bij tandheelkundige zorg*, vervolgens bij de pertinente weigering om zijn kalknagels te verzorgen**, en nu weer bij waarschijnlijk de zoveelste blaasontsteking/urineweginfectie.

Het is dat vader gisteren zei dat hij geen last van het plassen heeft. Anders had ik opnieuw geprobeerd een klacht in te dienen.
Maar dat zal er in de toekomst vast nog wel eens van komen.

* Toen vader zijn kunstgebit niet meer in wilde hebben, vroeg ik om een tandarts zodat die zijn gebit zou kunnen inspecteren op braampjes e.d. Het bleek dat alleen bewoners die nog kunnen reizen, naar de tandarts mochten. De andere bewoners kregen gewoon geen tandheelkundige zorg. Gelukkig is dit dankzij de clientenraad veranderd, en kan de familie om tandartsbezoek-aan-huis vragen.
** zie http://zomaareenverpleeghuis.blogspot.com/2010/11/kalknagels-de-schaamte-voorbij.html