Opendeurenbeleid

Vorige week niet geweest, want een vergadering ging niet door. De secretaresse wees me erop dat ik misschien zelf niet ziek word maar wel het virus kan oppikken en overdragen. Hm, dat is ook weer waar.

Over de kalknagels nog geen bericht.

Gisteren ging de uitgestelde vergadering met de divisiedirecteur ook niet door, maar men had mij niet kunnen bereiken. Ik was er dus toch.
Sinds 2 jaren ben ik lid van de Clientenraad, en sinds een half jaar secretaris. Ik ben er in gestapt in de hoop via die weg verbeteringen te kunnen bewerkstelligen. Tegelijkertijd leer ik ook de interne verhoudingen beter kennen. Het gapende gat tussen geproduceerde beleidsstukken (netjes gerubriceerd en gepubliceerd op het intranet, dat scoort weer goed voor het HKZ-label) en de werkelijkheid van alledag, tekent zich des te scherper af.

Voorbeeld: het gebouw heeft binnentuinen waaruit een bewoner niet kan ontsnappen, maar hooguit via een andere deur op de verkeerde afdeling terecht kan komen. Ook zijn er tussen de afdelingen deuren met een codeslot erop.
Al die deuren waren stijf op slot, zomer en winter, lente en herfst. Vader ontwikkelde een loopdrang, dus gang op, gang af, gang op, gang af. De stierlijke verveling droop er af, bij hem, en bij andere bewoners.
Op mijn vraag waarom de tuindeuren dicht waren bij een buitentemperatuur van 25 graden, waren de redenen niet van de lucht. Airco is aan, geen toezicht, stenen liggen ongelijk dus valgevaar, bewoner kwijt, etcetera.

Ik ben ervan overtuigd dat de beleidsmedewerker, een soort vijfde ambtenarenmacht, zelden of nooit op de afdeling komt, dus ook nooit op het idee zal komen dat de tuinen juist speciaal voor de bewoners zijn gebouwd. En nooit zal signaleren dat de deuren stijf op slot worden gehouden.

Als clientenraad hebben wij aangekaart dat een verpleeghuis geen gevangenis is, en ervoor gepleit dat bewoners gewoon naar buiten kunnen en gewoon zich vrij tot aan de voordeur kunnen bewegen.
Vervolgens heeft het management, op zoek naar bestaande beleidsstukken, een oekaze gevonden waarin vermeld staat dat er een open deuren beleid heerst en dus overdag alle afdelingsdeuren van het slot moeten, en bij mooi weer ook de tuindeuren.
Dit stuk is vervolgens in de juiste categorie op het intranet gepubliceerd.

Op de afdeling van mijn vader bleven de deuren op slot. Na het aankaarten hiervan door de Clientenraad, gingen ze weer van het slot af. Vervolgens gingen ze nog tot 4 x toe toch weer op slot: er is iemand met een rechterlijke machtiging opgenomen, de deurknop is stuk, vergeten, en zo met nog wat smoezen.

Ook de directeur en de lokatiemanager, die 5 stappen van de eerstvolgende afdelingsdeur hun kamer hebben, zien niet dat die deur wat het uitvoerend personeel betreft, kennelijk het liefst op slot blijft. Het management ziet niet dat hun eigen beleid ondergraven wordt.
Papierproductie, heet dat.