Sensor in de luier?

Waar gebeurt het eigenlijk niet: ouderen die incontinent worden gemaakt waar ze het niet zijn.
Lees de verhalen op VKblok , en met name het schokkende verhaal van Columbus op 23-05-2010.

Eergisteren om 12.45 uur gemeld dat mijn vader last van diarree had, en gevraagd of ze hem wilden verschonen. Een nieuwe verzorgende, aardig iemand, vertelt dat ze er voor een paar maanden komt werken. Ze zal 'straks' even bij mijn vader kijken.
Toen ik om 14.15 uur terugkwam, zat zij met twee andere collega's in de verpleegpost. Vader was nog steeds niet verschoond. En aangezien hij na 1,5 uur ook nog steeds in dezelfde rare houding lag, was er kennelijk helemaal niemand bij hem langs geweest. Van L. kreeg ik, zoals gebruikelijk, een chagrijnig antwoord toen ik opnieuw om verschoning vroeg.

Tijdens de zorgplanbespreking stelde T., het afdelingshoofd, dat dat niet mag gebeuren.
Ik moet zien of ze woord houdt. Ze heeft vaker dingen beloofd en is maar weinig nagekomen.

Een sensor in de luier? Leuk bedacht.
Het probleem ligt niet in personeelstekorten; het probleem ligt in de cultuur van volstrekte onverschilligheid en in een totaal gebrek aan inlevingsvermogen.