Vader hield gisteren niet meer op met huilen. Hij vertelde een heleboel, maar helaas kon ik slechts enkele zinnen verstaan. Maar die waren genoeg. Hij is teleurgesteld in zijn zoon, broer B., er gebeurt helemaal niets, zijn kamer ... (vliegt hem aan denk ik), en een paar keer riep hij de naam van mijn moeder. Hij smeekte me om mee te mogen naar huis.
Het sneert door me heen dat ik hem, mijn vader die één brok ellende is, moet vertellen dat dat niet kan. Tussendoor probeerde hij te bidden maar liet dat ook varen na een paar pogingen. Het is zo hartverscheurend om te zien. Dan zag hij me weer en herkende me weer, en begon weer te huilen. Ik ben gebleven tot hij iets bedaarde en ben toen naar zijn vriend J. gereden. Ik heb hem gevraagd naar vader toe te gaan omdat ik hem niet in geloof de troost kan bieden die vader zoekt. J. is gelukkig direct gegaan. Later kreeg ik een mail van hem dat vader en hij samen de bijbel hebben gelezen, hebben gezongen en gebeden, en dat vader daar blij van werd.
Ik ben zo blij dat vader een vriend als J. heeft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten