Vakantietijd. Mijn drukke leven komt even tot stilstand en prompt doemt 's ochtends vroeg, als ik wakker word, weer het beeld voor m'n ogen op van vader. Opnieuw gruwt het me aan; het idee dat zijn leven eindigt in de vastgesnoerde hengsels, met doorligplekken die erg pijnijk zijn, kalknagels waar niets aan gedaan wordt, voor de zoveelste keer in zijn eigen drek en pies want verschonen gebeurt ook niet op het moment dat het nodig is, en volslagen overgeleverd aan mensen in witte jassen die weliswaar meestal vriendelijk zijn maar echt geen tijd voor persoonlijke aandacht hebben.
Er is een nieuwe medische oekaze dat vader nog maar 1 bezoeker per keer mag hebben. Een verzorgster las dit voor uit zijn dossier met de toevoeging 'in overleg met de familie'. Dat moet mijn broer geweest zijn omdat hij 1e contactpersoon en 'dus' wettelijk vertegenwoordiger is.
Twee vrienden van mijn vader, die sinds plm. een jaar altijd samen komen, hebben grote moeite met de nieuwe regel en komen er regelrecht tegen in opstand. Volgens de verzorging wordt vader agressief als zij geweest zijn, volgens de vriend wordt vader agressief als de verzorging komt storen om 1 van de twee weg te sturen.
1 vriend zoekt nu contact met mij. Broertjelief is vorige week bij hem geweest om op hem in te praten dat ze zich aan de regels moeten houden. De andere vriend, machteloos, opstandig en geirriteerd omdat hij niets kan doen tegen de onmenselijke behandeling van mijn vader, probeert hij over te halen zich nu maar aan te passen. Maar ik heb de indruk dat hijzelf er al de grootste moeite mee heeft.
Morgen zal ik hem opzoeken.
Misschien kunnen zij met hun tweeën es met mijn broer gaan praten, zodat hij ook 'es van een ander hoort dat 'ie een luie donder is die zijn eigen vader aan de goden overlevert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten