Toen mijn vader werd opgenomen, was hij vanaf dat moment wilsonbekwaam. Broertjelief heeft de machtiging getekend, zo kwam ik vandaag in een oud verslag tegen. Ik neem aan dat dat de papieren zijn geweest waarmee hij zichzelf tot wettelijk vertegenwoordiger benoemd heeft.
Wilsonbekwaamheid reikt heel ver. Vanaf de dag van opname heb je over geen enkel aspect van je leven nog enige zeggenschap (zie ook Verschoning). Vanmiddag vertelde ik J. dat vader geen zin in eten had, wat ook de verzorging verbaasde. J. memoreerde dat hij vaak wat vis meeneemt maar dat hij daarmee mijn vader ook in leven houdt. Als mijn vader zou ophouden met eten en drinken, zou het snel voorbij zijn, dacht hij.
Vader zou zich kunnen voornemen om te stoppen met eten en drinken, maar ik vrees dat hij dat na 5 minuten vergeten is en dan met graagte een lekker banaantje verorbert. Bovendien is vader diep gelovig en dat impliceert dat hij zijn kruis tot het einde moet dragen.
Bij opname moet de familie laten weten wat er moet gebeuren bij calamiteiten. Geen van mijn broers en zusters kwam op het idee om dat mijn vader zelf te vragen, dus heb ik dat gedaan. Hij is tegen euthanasie, zoals de verwachting was.
Vorig jaar vernam ik voor het eerst dat alles wat een mens getekend heeft toen hij nog wilsbekwaam was, vervalt op het moment dat hij wilsonbekwaam verklaard wordt. Een getekende euthanasieverklaring helpt dus niet. Je moment van doodgaan wordt, zoals alle facetten van je laatste levensjaren, door anderen bepaald.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten